(José L Arias-Buría, Álvaro Monroy-Acevedo, César Fernández-de-las-Peñas, Gracia M Gallego-Sendarrubias, Ricardo Ortega-Santiago and Gustavo Plaza-Manzano)

Het doel van deze studie was om de effecten van dry-needling (DN) van TP’s in de mm. Scaleni te vergelijken met compressie release (CR) technieken, op het vlak van pijn, de hieraan gekoppelde beperkingen en inspiratoire vitale capaciteit. 

Twee groepen bestaande uit elk 15 patiënten met mechanische nekpijn nemen deel aan het onderzoek.  Mechanische nekpijn wordt gedefinieerd als schouder-nekpijn die uitgelokt wordt door houding, beweging of palpatie van de cervicale musculatuur, dus geen post-traumatische pijn (bv. na whiplash). Deze patiënten  worden willekeurig behandeld met DN of CR.

Aangezien mechanische nekpijn een multifactoriële pijnsituatie is, geassocieerd met veranderingen in de cervicale ROM, spierdysfuncties, kinesiofobie hebben een aantal auteurs ook het bestaan van respiratoire dysfuncties bij deze patiënten vermeld.  Die patiënten vertonen in vergelijking met gezonde proefpersonen gedaalde waarden bij spirometrie, zoals bijvoorbeeld de vitale capaciteit, het expiratoir reservevolume en het maximale ademminutenvolume.  De spierdysfuncties en de pijnintensiteit waren in veel gevallen gekoppeld aan een respiratoire dysfunctie, vaak met zwakte van de ademhalingsspieren.

De aanwezigheid van respiratoire dysfuncties bij patiënten met mechanische nekpijn zou deels te wijten kunnen zijn aan de gecombineerde functie van de oppervlakkige nekflexoren (bv. mm. Scaleni en SCM) bij de cervicale beweging en inspiratie.  Men ging ervan uit dat een spierdysfunctie in de mm. Scaleni een direct effect had op de ademhaling, doch hierover was geen zekerheid. Het is uiteraard wel mogelijk dat de mm. Scaleni een belangrijke rol spelen zowel in de pijnbeleving en respiratoire problematiek bij patiënten met mechanische nekpijn.

Bij DN ondergaan de patiënten slechts één behandeling in de m. Scalenus Anterior.

Bij CR  ondergaan de patiënten ook slechts één behandeling van de m. Scalenus Anterior.

Resultaten :

Het onderzoek toont duidelijk aan dat een éénmalige behandeling met DN van actieve TP’s in de m. scalenus anterior veel doeltreffender was om tot pijnvermindering en verhoging van de inspiratoire vitale capaciteit te komen dan de behandeling met CR.

Wat gerelateerde beperkingen betreft werden geen duidelijke veranderingen waargenomen.  Het onderzoek heeft uiteraard zijn beperkingen gezien er slechts éénmaal werd behandeld en er ook slechts één spier werd aangeprikt.  Opdrijven van het aantal behandelingen en het behandelen van alle spieren waarvan de TP’s de symptomen, de pijn van de patiënt reproduceren, geeft uiteraard nog betere resultaten.  Nogmaals blijkt hier het nut en de meerwaarde van de spierkettingen (nvdr).

Conclusie :

Een belangrijk besluit uit deze studie blijkt hier het respiratoir resultaat te zijn. Het werd duidelijk dat patiënten die behandeld werden met DN een grotere toename vertoonden van de inspiratoire vitale capaciteit dan diegene die behandeld werden met CR. Gezien de oppervlakkige nekflexoren, hier dan specifiek de mm. Scaleni, meestal een overprikkeling vertonen bij patiënten met mechanische nekpijn, is het mogelijk dat de aanwezigheid van TP’s in deze spieren kan gerelateerd worden aan de aanwezigheid van enige aanslepende respiratoire dysfunctie. 

Aangezien DN in staat is om de aan de ‘taut band’ gerelateerde stramheid te verminderen en daarenboven de lengte van de sarcomeren kan herstellen, kunnen deze veranderingen zeker aanleiding geven tot een betere respiratoire dynamiek. 

DN kan in dit geval zeker in de totaalbehandeling van respiratoire dysfuncties opgenomen worden.