Dry needling en idiopathische perifere neuropathie (IPN)
26 februari, 2020 in
Dry needling en idiopathische perifere neuropathie (IPN)
Demanet Kris



Dry needling therapie blijft evolueren en experimenteren. In een eerdere blog werden de succesvolle interventies van dry needling bij carpaal tunnel syndroom (CTS) beschreven. In navolging hiervan werd in deze case study van Nasr en Zafereo het effect van dry needling op idiopathische perifere neuropathie (IPN) onderzocht. Perifere neuropathie ontwikkelt zich als het gevolg van langdurige blootstelling van een zenuw aan een hypoxische omgeving. Dit kan leiden tot degeneratie en segmentale demyelinisatie in het perifere zenuwstelsel. De oorzaak hiervan is vaak te vinden in graduele degeneratie van zenuwweefsel mogelijks als gevolg van pathologie (bv. Diabetes Mellitus) of als het gevolg van (micro) trauma (bv. Carpaal tunnel syndroom). Vaak voorkomende symptomen zijn sensorische veranderingen zoals tintelingen, brandend gevoel en een verminderde motorische controle in de betrokken musculatuur. Naast operatieve interventies (bv. CTS release) bestond behandeling in het verleden vooral uit conservatie therapie zoals oefentherapie en manuele therapie. Traditioneel focust deze therapie zich op het verbeteren van voornamelijk balans en kracht. Lokale vasculaire en neurologische beperkingen bleven echter vaak onbehandeld en onveranderd. Vasculaire en neurologische degradatie dragen nochtans bij tot de sensorische symptomen en pijn die geassocieerd is bij IPN. In navolging van enkele beloftevolle acupunctuur studies bij carpaal tunnel syndroom werd in deze case study perineurale needling uitgevoerd. Hierbij worden dry needles geplaatst volgens het verloop van de perifere zenuwbaan. Daarna wordt elektrostimulatie op de meest  distale en proximale naald toegepast. Deze therapie werd aangevuld met een thuisprogramma van neurodynamische oefeningen. Nasr & Zafereo (2018) Zowel de  dry needling als het thuisprogramma focust zich op de verbetering van de zenuwgeleiding en de doorbloeding van het omliggende weefsel. Dunning et al (2014-2015) vond dat deze vorm van perineurale needling met elektrostimulatie te verkiezen valt boven andere therapievormen met als groot voordeel dat de neuromusculaire juncties constant gestimuleerd worden en zo zenuwherstel en regeneratie maximaliseren. Op een erg korte periode werd een significante verbetering in sensorische -en motorische symptomen gevonden bij de patiënt. Rekening houdend met de erg inconsistente uitvoering van thuisoefenprogramma’s bij patiënten kunnen we besluiten dat deze vorm van perineurale needling een erg waardevolle aanvullende therapie zou kunnen zijn in het behandelen van neurogene symptomen alsook mogelijks de vasculaire en neurogene functie zou kunnen verbeteren. Benieuwd naar meer? Klik op onderstaande link. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1360859218300743