Vorig jaar werd onderzoek gedaan naar het gebruik van dry needling om de gekende neurogene aandoening Carpaal tunnel syndroom te behandelen. De beruchte aandoening wordt veroorzaakt door toegenomen druk in de carpaal tunnel die gevormd wordt door de handwortelbeenderen enerzijds en het ligamentum transversum anderzijds. De druktoename zorgt voor een zuurstoftekort in de nervus medianus waardoor haar werking verstoord wordt en er gekende klachten zoals paresthesieën in een eerste stadium en later krachtsverlies in de duimmuis optreden.

Door het prikken van 4 dry needles aan de dorsale zijde van de pols werd onderzocht of er door het gebruik te maken van een ‘fascial winding technique’, nl. het opdraaien van de naald in een bepaalde richting, er een stretcheffect kon  bekomen worden op het ligamentum transversum. Dit uiteraard met de bedoeling het ligament te ontspannen en een vermindering van druk in de carpaal tunnel te bekomen. Er werd gebruik gemaakt van echografie om de anatomie en effect van de naalden te controleren.

Resultaten toonden dat de naalden in 93% van de gevallen in contact kon gebracht worden met het ligamentum transversum, een erg hoge anatomische nauwkeurigheid en  betrouwbaarheid. Daarnaast bleek dat deze op een veilige afstand konden geprikt worden ten opzichte van de nervus medianus en de arteria ulnaris. De proefpersonen gaven ook aan dat er weinig pijn werd ervaren tijdens de behandeling en dat deze 10 minuten erna  grotendeels verdwenen was. In ruim 80% van de gevallen kon echografisch ook bevestigd worden dat er met de naald een stretcheffect op het ligament kon worden uitgeoefend.

De resultaten van deze studie tonen aan dat  gebruik van dry needling in de toekomst wel eens een bijzonder nuttig hulpmiddel zou kunnen zijn in het behandelen van patiënten met carpaal tunnel syndroom.